Sopocka rybka

Najlepsza prosto z kutra. Ale wyłącznie dla rannych ptaszków – w przystani rybackiej trzeba być ok. 7-ej rano,  żeby kupić świeżą rybę tuż po połowie.

W sezonie letnim króluje flądra,  ale można też trafić na inne ryby. Za parę złotych – jak się ładnie poprosi – sprawią rybkę na miejscu, no a w domu po przyprawieniu solą, koperkiem, czosnkiem  i cytryną wystarczy już tylko piec, smażyć czy po prostu grillować. Pycha! Do przystani rybackiej najlepiej wybrać się rowerem, spacer z okolicy sopockiego molo zajmie nam  ok. 20 min. W przystani, świeża ryba jest tylko rano, ale wędzone ryby są przez cały dzień. Wybór jest ogromny, ale ja i tak zawsze kupuję makrelę, która smakuje rewelacyjnie.

Obok przystani jest dość znany w Trójmieście, całoroczny Bar Przystań.

Niestety,  w sezonie jest tam bardzo dużo ludzi i często trzeba stać w długiej kolejce, ale trzeba przyznać,  że lokal trzyma poziom. Serwują tam ryby z pieca, smażone i przystawki  - śledzie przyrządzane na wiele sposobów, tatar z łososia, sałatki. Ja jestem wielkim amatorem zup rybnych i chyba nie ma takiej, której bym  nie spróbowała w sopockich, nadmorskich lokalach. Muszę przyznać, że zupa rybna w barze Przystań jest naprawdę świetna. Poza wyjątkowym smakiem, są w niej ogromne kawałki dorsza i łososia i spokojnie może stanowić główne danie obiadowe. Warto wiedzieć, że  w porze, kiedy jest dużo ludzi, zupa sprzedawana jest w osobnym stoisku na zewnątrz lokalu i nie trzeba czekać długo w kolejce.

Tuż obok baru Przystań, wtulone pomiędzy nadmorską promenadą, a zapachem wędzonych ryb z przystani, mieści się mini muzeum rybackie. Zajrzyjcie tam na chwilę, a zostaniecie na znacznie dłużej! Wysłuchajcie prawdziwej, pasjonującej historii rodziny rybaka, założyciela muzeum. Łowił jego dziadek, łowił ojciec i on sam łowił przez 40 lat. Nie znajdziecie tu muzealnych gablot, ani nudnych opisów. Każdy z kilkuset przedmiotów zgromadzonych tutaj, ma swoją wyjątkową historię, którą nasz bohater opowiada z pasją i tak, jakby zdarzyła się wczoraj.

Przy okazji, jak już będziemy w tej okolicy, warto przejść się kawałeczek, lub podjechać, jak jesteśmy rowerem, na pobliski Plac Rybaków. To wyjątkowo urokliwe miejsce w Sopocie. Kiedyś była to autentyczna osada rybacka, z maleńkimi, niziutkimi domkami. Charakter tego miejsca został zachowany – zobaczcie sami koniecznie!

Skoro już testujemy sopocką rybkę,  to oczywiście takich miejsc, w których warto jej spróbować jest dużo więcej. Wybierzmy się teraz w drogę powrotną – z przystani do Centrum, wzdłuż morza.

Tuż przed hotelem chińskim jest sezonowa smażalnia. Tak przyrządzonego halibuta nie jadłam w żadnym, innym miejscu. Halibut smażony jest w głębokim oleju, ale bez panierki, i wytwarza się w ten sposób na nim złota, przypieczona skórka. Smakuje wyjątkowo,  choć nie jest to na pewno danie dietetyczne. Nie zwróciłam uwagi jaką smażalnia ta ma nazwę. My zaś, w gronie znajomych, nazywamy ją "U Pani z koczkiem" ze względu na charakterystyczną fryzurę sympatycznej właścicielki.

Już przy samym molo,  w restauracji „Laguna Smaku”,  podali nam kiedyś dorsza w sosie oliwowym. Tak! tak! Nie w oliwkowym,  tylko właśnie w oliwowym.  Sos był bardzo ciekawy i udało mi się ustalić jego składniki, aby spróbować zrobić go potem, samej  w domu.  Niestety, potrawa ta zniknęła z karty, pewnie zmienił się kucharz, ale zapamiętany sos jest częstym gościem domowego menu. Żeby nie być gołosłownym, podaję przepis:  posiekany ząbek czosnku, pokrojone w talarki  czarne oliwki, pokrojony drobno miąższ z pomidora (bez skórki i pestek), trochę małych kaparków i dwie łyżki dobrej oliwy extra virgin,  zagrzać krótko i delikatnie w małym rondelku. Podawać do dowolnej, najlepiej pieczonej ryby.

Po północnej stronie mola, w okolicy „Zatoki Sztuki”, jest szereg lokali, lepszych i gorszych, w których jakość serwowanej ryby zależy chyba od nastroju kucharza, więc nie będę ani polecać, ani zniechęcać. Chciałabym jednak zwrócić uwagę na jeszcze dwa miejsca – idziemy dalej wzdłuż morza, w stronę Gdyni . Po minięciu kortów tenisowych jest „Bulaj” – lokal całoroczny. Krótka karta dań gwarantuje pieczołowitość i powtarzalność proponowanych potraw. Radzę zapytać o „rybę dnia” – zawsze jest jakaś świeża, sezonowa ryba. Często wpadamy tu ze znajomymi na rybkę, po tenisie lub wracając z plaży, ale szczególnie miło wspominam wieczór, który spędziliśmy tutaj kiedyś z większą grupą przyjaciół. Wszyscy jednomyślnie zamówiliśmy duet ze śledzia i "rybę dnia", którą akurat był torbut. Bardzo nam smakowało! Śmiało można zaprosić tu znajomych na kolację, bez obaw o wrażenia kulinarne. "Bulaj" cieszy się dużym powodzeniem, więc lepiej wcześniej zarezerwować stolik!

No i na deser -  „Piaskownica”! 

To nasze ulubione miejsce. Do „Piaskownicy” jest spory kawałek dalej, prawie na granicy Sopotu i Gdyni, więc często zaglądamy tam wracając z Orłowa. Jest to lokal swojski, z miłą, domową atmosferą, pięknie położony na samej plaży. Miło jest zjeść rybkę z widokiem na morze. Nie jest elegancki ale właśnie taki domowy – a to akurat bardzo nam odpowiada. Sympatyczny właściciel upiększa ściany coraz to nowymi pracami zaprzyjaźnionych artystów z Trójmiasta. Tam właśnie udało nam się kupić kilka obrazów młodej studentki ASP. Między innymi, obraz kępy redłowskiej, której profil z roku na rok łagodnieje, a my mamy „czarno na białym”, choć w kolorze,  jaki był kiedyś….

Pamiętam, kiedyś w maju, jedliśmy tu bellonę. To rybka podobna do kerguleny, wąska i długa, a jak się ją rozkroi to robi się niebieskawa. Ale na bellonę trzeba wybrać się tylko w maju, bo właśnie wtedy pojawia się w wodach Zatoki.

Piaskownica też jest czynna cały rok, w chłodniejsze dni wesoło trzaska ogień w kominku. Pamiętam, jak suszyłam na nim buta i skarpetkę, po nieudanej próbie przeskoczenia jednego z sopockich potoków, przecinających plażę. Było to zimą i zalany lodowatą wodą but nie był miłym doznaniem , no ale przecież obok była Piaskownica !